خاورشناسان همواره به سنت‌های نقل حدیث به عنوان عوامل مؤثر بر وثاقت و اعتبار تاریخی حدیث می‌نگریسته‌اند. بسیاری از ایشان می‌اندیشیند: بدلیل آرای برخی صحابه مبنی بر ممنوعیت و عدم جواز نگارش حدیث، نقل حدیث بنیادی شفاهی داشته و از این رو در معرض تغییر و تحریف قرار گرفته است. در مقابل، اندیشمندان مسلمان با مدارک و مستندات فراوان ثابت‌می‌کنند برغم برخی مخالفت‌ها، نگارش حدیث خیلی زود آغاز شده است. از سوی دیگر هارالد موتسکی، خاورشناس معاصر، با استفاده از روش‌شناسی نوین در حدیث‌پژوهی نشان می‌دهد در قرون اولیة اسلامی، سنت‌های نقل حدیث، ترکیبی (شفاهی ـ کتبی) بوده و نمونه‌هایی از کتابت حدیث در قرن اول قابل مشاهده است.
', './data/jmb/coversheet/cover_fa.jpg'))