آفرینش از مفاهیم اساسی در جهان بینی اسلامی است که نقشی برجسته در همة ابعاد اندیشه دینی ایفا می‌کند. در این میان متکلمان اشعری به منظور تعظیم خداوند، با وسعت بخشیدن به قلمرو قدرت و ارادة الهی، نظریة خلق از عدم را برگزیده‌اند. این دیدگاه مبتنی بر پیش‌فرضها و لوازم خاصی است و از برخی مشکلات عقلی رنج می‌برد. در این مقاله سعی شده است مبانی این نظریه بررسی و مشکلات و لوازم عقلی آن مطرح شود و سپس مورد نقد قرار گیرد. ترکیب نظریة اشاعره با وجود شناسی ملاصدرا پیشنهادی است که می‌تواند تصویری قابل دفاع از خالقیت الهی پدید آورد.
', './data/jmb/coversheet/cover_fa.jpg'))