اصطلاح ماده و هیولی تا حدّی در مباحث فلسفی رایج است که به یک
پیش‌فرض مسلّم تبدیل شده و کمتر به ادلّه اثبات آن توجه می‌شود, اما نگاه منتقدانه به آرای گذشتگان، چند اشکال جدّی را در ادلّه اثبات هیولی آشکار می‌کند. به گونه‌ای که, قائلان به هیولی، در مجموع سه برهانی که برای اثبات آن ذکر می‌کنند (برهان فصل و وصل، تخلخل و تکاثف و برهان قوّه و فعل) به یک اشکال جدّی روش‌‌شناختی دچار هستند که عبارت است از این که با اعتماد به حواس ظاهری به مشاهده عالم طبیعت پرداخته، پا را از حریم متافیزیک بیرون نهاده و به سادگی، مصادیق مادّی و تجربی را پایه قواعد فلسفی قرار داده‌اند و با یک تعریف خاص از حقیقت "جسم"، به تقریر ادلّه‌ای پرداخته‌اند که خالی از اشکال نیست. از این رو, با طرح اشکالات مشترک هر سه برهان و نقدهایی که بر هر یک از آنها وارد است باید ادله اثبات هیولی را ناتمام دانست و درباره هیولی و همه مباحث پیرامون آن مثل حرکت جوهری, بازنگری کرد.
', './data/jmb/coversheet/cover_fa.jpg'))