برگر از جمله جامعه‌شناسان بانفوذی است که اعتقاد دارد انسان‌ها در طی قرون کوشیده‌اند از طریق دین، وجود خود و جهان را معنادار سازند. به اعتقاد برگر، انسان به علت ناقص بودن ساختار غریزی‌اش، برای معنابخشی به خود و جهان، دین را می‌آفریند. انسان‌ها تلاش می‌کنند تا زندگی‌شان را معنادار سازند. دین نیز به عنوان یک مقولة پرداخته‌شده توسط انسان، در زندگی به آنها معنا و جهت می‌دهد، خصوصاً در مواقع ضروری و مهم زندگی فردی و جمعی. دین نه تنها واقعیت را مشروع و منظم جلوه می‌دهد، که خطر موقعیت‌های حاشیه‌ای را نیز به حداقل می‌رساند. در عین حال که برگر، در جامعه‌شناسی خود، انسان را بنیان‌گذار دین می‌داند، با توجه به روش‌شناسی‌اش باید، رأی او را، حد میانه‌ای بین نظریات خداگرایانه و انسان‌گرایانة محض قرار داد.
', './data/jmb/coversheet/cover_fa.jpg'))